Πολιτική αγωνία και ώριμη σκέψη για το πως θα πρέπει να κινηθεί η αριστερά άμεσα για την ανασυγκρότηση της συναντήσαμε στο άρθρο του Γιάννη Σακελλαρίδη και του Aλέξη Χαρίτση με τίτλο «Συμβολή στο διάλογο για τον ΣΥΡΙΖΑ» που αναρτήθηκε στο blog Αριστερή Στρουθοκάμηλος (16/8/09). Μολονότι διαφωνούμε με κάποιες θέσεις του κειμένου, ακολουθώντας την προτροπή των συγγραφέων κρατάμε τα ερωτήματα που θέτουν, και κάποιες από τις απαντήσεις, συμμεριζόμενοι την ανάγκη για συνεχή δημιουργικό διάλογο.
Παραθέτουμε εδώ ένα μικρό απόσπασμα από την κατάληξη του κειμένου το οποίο απηχεί και τις δικές μας ιδέες :
«Ζητάμε να γίνει η σχετική συζήτηση με συναίσθηση της διαχρονικής ήττας της αριστεράς και, επομένως, της ανεπάρκειας κάθε ιστορικού ρεύματος, τάσης ή συνιστώσας.
Ας έχουμε υπόψη μας ότι αυτή η συζήτηση αφήνει αδιάφορους τους «πολλούς» που δε βλέπουν την αριστερά να εκφράζει το «συμφέρον τους».
Η παρατήρηση αυτή δεν απαξιώνει το διάλογο προς όφελος της «δράσης» (για την αριστερά αυτά τα δύο δεν μπορεί να βρίσκονται σε αντιθετική σχέση μεταξύ τους), αλλά αντιθέτως μας επιβάλλει να ψάξουμε θαρραλέα τις δικές μας αδυναμίες και να αναζητήσουμε με αυτοπεποίθηση μία αριστερά που θα υπερβαίνει και την ίδια της την παράδοση, εάν θέλουμε η αυτοαναφορική συρρίκνωση των τελευταίων δεκαετιών να αντικατασταθεί από μία όντως ανατρεπτική πορεία, με εμβέλεια πέραν του κόσμου που για λόγους καταβολών αναφέρεται στην αριστερά.
Ας μη δηλητηριαστεί όμως η συζήτηση από τις παρενέργειες της ήττας, όπως είναι η μετάθεση όλων των κοινωνικών αλλαγών σε ένα «πιο πρόσφορο» μέλλον, η αποφυγή σημαντικών ζητημάτων που απασχολούν τον κόσμο, η βερμπαλιστική επαναστατικότητα την ώρα που η κοινωνική μας παρέμβαση είναι τελείως αναντίστοιχη.»
17/8/09
