από τον ιστοχώρο www.escatelier.net
To EΜΠ, Ελεύθερο Μητροπολιτικό Πανεπιστήμιο, είναι ένα πείραμα αυτομόρφωσης και συντακτικής σύγκρουσης μέσα και ενάντια στους μετασχηματισμούς του πανεπιστημίου. Οι μεταρρυθμίσεις που επεξεργάστηκε ο τεχνοκράτης και υπερφιλελεύθερος Martinotti, και επιβεβαιώθηκαν στη συνέχεια από τον Berlinguer και τον Zecchino, σηματοδοτούν την καταστροφή του ιταλικού πανεπιστημίου. Οι γνώσεις έχουν ανεύθυνα κατατεμαχιστεί και απαξιωθεί με την αξίωση – που ταχύτατα αποδείχτηκε μία βλαπτική αυταπάτη – η γνώση να γίνει λειτουργική ως προς τις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας. Όπως ποτέ μέχρι σήμερα, η αγορά εργασίας είναι πάντα ανοιχτή στην εξέλιξη και χαρακτηρίζεται από την κεντρικότητα ευρέων γνώσεων και όχι εξειδικευμένων. Η λυκειοποίηση και η στενή εξειδίκευση που εισήχθησαν με το 3+2 έχουν ζωογονήσει ένα άχρηστο τέρας. Οι ιδιώτες, όχι μόνο δεν δίνουν ούτε ένα ευρώ στα δημόσια πανεπιστήμια, αλλά απορροφούν συνεχώς δημόσιο χρήμα για να δώσουν ζωή σε πανεπιστήμια και ιδιωτικά ιδρύματα, και για να χρηματοδοτήσουν διαδικασίες επιμόρφωσης στο εσωτερικό των επιχειρήσεων. Η τεχνοκρατική αυταπάτη έχει αποτύχει και κανείς δεν θέλει να το παραδεχτεί!
Ταυτόχρονα το πανεπιστήμιο έχει μεταβληθεί με μη αντιστρεπτό τρόπο μέσω της εισαγωγής της αυτονομίας. Η αυτονομία είναι μία δισθενής διαδικασία: από τη μία η λογική του ανταγωνισμού και η επιχειρηματικοποίηση, από την άλλη η δυνατότητα πειραματισμού ενός δημόσιου πανεπιστημίου, αλλά όχι κρατικού, που η περίμετρος του δεν ορίζεται από συγκεντρωτικούς περιορισμούς. Ξεκάθαρα, οι βαρωνείες και η τύγλωσή τους έχουν αναδείξει μόνον το ένα σκέλος του ζητήματος. Το ΕΜΠ προσπαθεί να αναδείξει το θετικό πόλο της αυτονομίας: μια ελεύθερη αυτόνομη παραγωγή γνώσεων στα σύνορα ανάμεσα στο Πανεπιστήμιο και τη Μητρόπολη. Ένα εργαστήριο φτιαγμένο από φοιτητές, υποψήφιους διδάκτορες, ερευνητές και καθηγητές. Έναν τόπο στον οποίο θα δοθεί ξανά δύναμη στον μη-λειτουργικό, κριτικό και πειραματικό χαρακτήρα της γνώσης και στις μορφές παραγωγής της. Ένα μηχανισμό που επιμένει περισσότερο στη διαμοίραση παρά στην απλή διάδοση των γνώσεων.
Το πρόβλημα του ΕΜΠ είναι να δημιουργεί γνώσεις, να καθιστά κοινή τη σκέψη, σε οξεία αντίθεση με τις επιχειρηματικές παρεκκλίσεις που οδηγούν στην εξατομίκευση, στο μεταρρυθμισμένο πανεπιστήμιο.
Τα σεμινάρια του ΕΜΠ είναι προϊόν της συνάντησης διαφορετικών γνωστικών αντικειμένων, ή καλύτερα, τονίζουν τον πάντα υβριδικό χαρακτήρα των γνώσεων, που δεν εμπίπτουν σε κάποιο γνωστικό αντικείμενο. Η διεπιστημονικότητα είναι μια πρακτική ρήξης των επιστημικών συνόρων, η μορφή μιας έρευνας των συνόρων. Τα υλικά των σεμιναρίων μπορούν να ακουστούν και να διαβαστούν στον ιστοχώρο.
Άρα, το ΕΜΠ είναι ένας μηχανισμός αντίστασης εντός της οικονομίας της γνώσης, και η απόδοση αξίας σε γνώσεις, ικανότητες και σε γλωσσικά ιδιώματα (linguaggi). Η αντίσταση και η σύγκρουση της γνωσιακής εργασίας είναι αδιανόητη χωρίς τη συγκρότηση χώρων αυτοοργάνωσης της ίδιας της γνωσιακής εργασίας. Το ΕΜΠ είναι ένας τέτοιος χώρος. Ενώ η επισφάλεια επιβεβαιώνεται μέσω του θρυμματισμού και της ηλίθιας εξειδίκευσης των γνώσεων, ο ορισμός χώρων παραγωγής και διαμοίρασης γνώσεων γίνεται μία απόπειρα, μεταξύ άλλων, ανατροπής της επισφάλειας και εξόδου από τον εκβιασμό.
Print this post
