Το κίνημα στην Ιταλία χρησιμοποιεί πάρα πολύ το διαδίκτυο. Και δεν αναφέρομαι μονάχα στα blogs, τις λίστες, και τα site που έχουν ξεφυτρώσει, αλλά στην διαδικτυακή τηλεόραση του Παλάτσο Γκιούσο του πανεπιστημίου Ανατολικών Γλωσσών (Orientale) και προβάλλει εκδηλώσεις και διαδηλώσεις σε απευθείας σύνδεση. Επίσης, στο σαμποτάζ του site του υπουργού Οικονομικών Τρεμόντι στις 2/11 που εμφανιζόταν αντί της κανονικής σελίδας μία μαύρη σελίδα με το σύνθημα "Αν μας μπλοκάρουν το μέλλον... εμείς μπλοκάρουμε τα site τους" . Τέλος, στην διαδικτυακή απεργία -
Netstrike (βλ. φωτο) που έγινε στις 13/11 στις 14.00. Μία προσπάθεια να προσβληθείτο site του ιταλικού υπουργείου παιδείας με μαζική είσοδο. Η απεργία διαρθρώνονταν σε τρία επίπεδα προσβολής (χαμηλό, μεσαίο, υψηλό), με κατάλληλες οδηγίες, και αφορούσε από τον απλό χρήστη του INTERNET που ξέρει απλώς να κουνάει το ποντίκι μέχρι τον προγραμματιστή!
Η γενικευμένη χρήση του διαδικτύου, σε υψηλό επίπεδο, θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι απολύτως διακαιολογημένη - στο βαθμό που το κίνημα έχει να κάνει με τους χώρους της εκπαίδευσης. Ωστόσο, δεν θεωρώ ότι πρόκειται απλώς για την ικανοποίηση της ανάγκης της ενημέρωσης ή απλώς για μια διεύρυνση των πεδίων σύγκρουσης σε μία κοινωνική αντιπαράθεση. Ισχύουν και αυτά, αλλά θα πρέπει να έχουμε υπόψη ότι το διαδίκτυο προσφέρει
δυνατότητα αδιαμεσολάβητης δημοκρατικής πολιτικής έκφρασης σε πάρα πολλούς ανθρώπους.
Print this post
